Afrika. Bu kelime aklıma hemen sıcak güneşin altında parlayan sarı kumlar, rengarenk pazarlar ve hayat dolu insanların yüzlerini getiriyor. Ama ben, Afrika’da yaşamayı hayal ettiğimde, sadece bu yüzeysel görüntüleri düşünmüyorum. Derinlemesine bir keşif yapmanın peşindeyim; kültür, gelenek, zorluklar ve güzellikler arasında kaybolmak istiyorum.

Geçtiğimiz yıl, Afrika’nın batısında, Gana’nın küçük bir köyünde birkaç hafta geçirme şansım oldu. Gidip görmek, hissetmek ve deneyimlemek için sabırsızlanıyordum. Uçakla yolculuk yaparken, pencereden aşağıya baktığımda, yeşilin ve sarının tonlarının birbirine karıştığı o muhteşem manzarayı gördüğümde kalbim hızla çarpmaya başladı. O an anladım ki, bu sadece bir seyahat değil, bir keşif yolculuğuydu.

İlk adımlarımı attığımda, köyün insanlarının sıcak karşılamasıyla karşılaştım. Beni gülümsemeleriyle karşıladılar. Orada, dilim döndüğünce birkaç kelime öğrenmeye çalıştım; “Akwaaba,” yani “hoş geldin.” O kadar samimi ve içten bir karşılama aldım ki, kendimi evimde hissettim. Ama bu sadece yüzeydeki bir his değil, derin bir bağ kurmanın başlangıcıydı.

Afrika’da yaşamak, sadece yeni bir yere gitmek değil; aynı zamanda kendi kimliğini sorgulamak demekti. Farklı bir kültürle iç içe olmak, alışkanlıklarını gözden geçirmek ve kendi değerlerini sorgulamak zorunda kaldım. Yemeklerin tadına bakarken, baharatların yoğunluğunun ve çeşitliliğinin beni nasıl etkilediğini düşündüm. Yoğurt ve ekmek yerine, pirinç ve baharatlarla yapılan yemeklerin tadına varmak, kültürel bir değişim yaratıyordu bende.

Gana’nın sokaklarında yürürken, kendimi bazen yalnız hissetsem de, yerel halkın sıcaklığı bu yalnızlığımı unutturdu. Onların günlük yaşamları, bana hayatın ne kadar değerli olduğunu hatırlatıyordu. Her sabah, köyün çocukları neşeyle oynarken, onların kahkahalarını duymak, içimi aydınlatıyordu. Onlar, hiçbir şeyin farkında olmadan, sadece oyun oynamanın ve hayatın tadını çıkarmanın peşindeydiler. Bu, aslında bizlerin unuttuğu bir şeydi. Hızla akan zamanın içinde kaybolmuş, basit mutlulukları göz ardı etmişiz.

Afrika’da yaşamak, aynı zamanda zorluklarla yüzleşmek demekti. Alt yapının eksikliği, sağlık hizmetlerinin yetersizliği ve eğitim imkanlarının sınırlı olması, benim için büyük bir şoktu. Bir gün, köydeki okulun önünde durdum. Bir grup çocuk, sınıflarının kapısını açıp ders dinlemek için sabırsızlanıyordu. Ama içeri girebilecekleri sınıf sayısı oldukça sınırlıydı. Kimi zaman hayal kırıklığına uğramış gibi hissettim. Onların yerine kendimi koyduğumda, sadece eğitim değil, bir geleceğin de ellerinden alındığını düşündüm. Peki, ben bu durumu değiştirebilir miydim? Bu soruyla baş başa kalmak, içimde bir şeyleri sarsmaya yetti.

Bir akşam, köyün büyükleri etrafında toplandığımızda, onlarla derin sohbetler yapma fırsatım oldu. Hayat hikayelerini dinlerken, benim hayatımın ne kadar sıradan olduğunu düşündüm. Onlar, zorluklarla nasıl başa çıktıklarını, hayatta kalmak için nasıl mücadele verdiklerini anlattılar. Her bir hikaye, beni derinden etkiledi. Zor zamanlarda bile gülümsemeyi başaran insanların hikayeleri, bana umudun ve azmin ne kadar güçlü olduğunu gösterdi.

Afrika’da yaşamak, sadece bir ülkeyi keşfetmek değil; aynı zamanda ruhsal bir yolculuğa çıkmaktı. Sadece dış dünyayı değil, iç dünyamı da sorguladım. Orada geçirdiğim her gün, beni biraz daha derin düşünmeye itti. Hayatımın anlamını, mutluluğun kaynağını, belki de basit şeylerin değerini sorgulamaya başladım.

Son günümde, köyün merkezinde bir grup insanla birlikte dans ettik. Müzik yükseldiğinde kendimi kaybettim. Ritim bedenimi sarmaladı, kalbim hızla atmaya başladı. Dans ederken, o anın büyüsüne kapıldım; geçmişim, geleceğim, her şey o anın içine girmiş gibiydi. Kendimi özgür hissettim. Belki de hayatta en çok ihtiyaç duyduğumuz şey, bu özgürlük duygusuydu.

Afrika’da yaşamak, benim hayatımda bir dönüm noktası oldu. O sıcak güneşin altında geçirdiğim zaman, bana sadece yeni deneyimler kazandırmadı; aynı zamanda kendimi bulma yolculuğumda bir kapı araladı. Unutmayacağım anılar ve derslerle dolu bir serüvenin ardından, geri dönerken aklımda tek bir soru vardı: Gerçekten nerede yaşıyorum? Belki de bu sorunun cevabı, sadece coğrafi bir yer değil, aynı zamanda ruhsal bir yolculuktu. Ve bu yolculuk, her adımda yeniden başlıyordu.